Siedzibą Centrum Dziedzictwa Przyrodniczego jest Dom Kultury w Posadzie Zarszyńskiej położony na terenie parku podworskiego, który przed laty należały do rodziny Wiktorów. Park rozplanowano w drugiej połowie XVIII-go wieku na reliktach znacznie starszego pochodzenia. Granice ogrodu i parteru wodnego zachowane są zgodnie z planem katastralnym z pierwszej połowy XIX-go wieku. Nie ocalał pałac, stary dwór na wyspie popadł w ruinę, a w latach 70-ch zastał rozebrany.
Ogrody warzywne na dolnym tarasie uległy zabudowie gospodarczej (do tej pory zachowała się nazwa wśród mieszkańców Zarszyna i Posady "ogród pański"). Najcenniejszym elementem, jaki zachował się na terenie parku głównego, są resztki dąbrowy, pośród której zachowało się wiele pomnikowych dębów, jak również wiele ogromnych lip szerokolistnych, jesionów wyniosłych i klonów jaworów. Do 1992 r. przed frontonem nowo wzniesionego Domu Ludowego, rósł kasztanowiec biały (odmiana strzępolistna). Elementy starodrzewia naturalnego pochodzenia zachowały się w najniższych partiach wzniesienia powyżej zabudowy dawniejszych folwarków. Na granicy górnej jest wał ziemny, na którym rośnie zwarty szpaler grabowy. Do tej pory owocują krzewy derenia jadalnego. Swoistym elementem całego układu przestrzennego jest parter wodny składający się dziś z kilku pełnowodnych i użytkowanych stawów rybnych.
(Drzewa pomniki: dąb szypułkowy – 570, 555, 550, 540, 520, 510, 500, 480, 450, 430, 425, 420, 40 x 300 – 400 cm; jesion wyniosły – 550 cm; lipa drobnolistna – 340 cm, lipa szerokolistna 370 cm). (Na podstawie „Ogrody i parki województwa krośnieńskiego”, Jerzy Piórecki, Bolestraszyce, 1998 r.).
Na terenie parku rośnie wiele kwiatów będących pod ochroną (przylaszczki, zawilce, pierwiosnki), a do najczęściej spotykanych bylin, ziół i traw należą: gwiazdnica pospolita, przetacznik, rumianek pospolity, gorczyca polna, jasnota biała, fenkuł, czosnek, pokrzywa zwyczajna, poziomka pospolita, stokrotka pospolita, babka lancetowata, tasznik pospolity, perz, wiechlina łąkowa, wyczyniec łąkowy, koniczyna biała, wyka płotnikowa, skrzyp polny, firletka poszarpana, jaskier ogrodowy, kuklik zwisły, pięciornik gęsi, dzwonek rozpierzchły, jasnota purpurowa i wiele innych gatunków. Z terenu parku widocznych jest osiem bocianich gniazd i wspaniała panorama na górę Patria.
Aby zachować urok i osobliwości przyrodnicze tego miejsca postanowiono połączyć „przyjemne z pożytecznym ". Cel taki spełnia właśnie Ścieżka Dziedzictwa Przyrodniczo-Kulturowego w Posadzie Zarszyńskiej, która została zaprojektowana w oparciu o walory przyrodnicze i historyczne. Alejka została wytyczona na podstawie układu parku z XIX w.. Na wiodącej przez park trasie stanęły tablice informacyjne. Najcenniejszą atrakcją są dwie lunety obserwacyjne oraz makieta dworu odzwierciedlająca dawny dworek letniskowy na wyspie. W parku nasadzono rośliny tj. Morwa Biała, Wiąz Górski, Platan Zachodni, Kasztanowiec Czerwony, Klon Polny. Ścieżka pokazuje miejscową przyrodę, a w szczególności kolonie gniazd bocianich i zabytkowe dęby. Park podworski stanowi cenny obiekt przyrodniczy, będący równocześnie ważnym dokumentem sztuki i obyczajów w dawnej Polsce. Wspaniałe starodrzewy i pojedyncze okazy, które jeszcze znaleźć można w parku, należą – podobnie jak zabytkowe budowle, dzieła malarskie czy rzeźby – do skarbnicy narodowej kultury.
